11 Ιουνίου 2012

ΜΑΡΜΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ: ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ ΜΕ ΑΞΙΩΣΗ;

 



Με αφορμή τις συζητήσεις,μιας και βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο, που έχουν γύρω από το θέμα της επιστροφής των μαρμάρων του Παρθενώνα (που η αλήθεια είναι ότι έχουμε ν'ακούσουμε πολλά χρόνια) στην πατρίδα τους,θα ήθελα να εκφέρω την άποψη μου.
Αρχικά, το αίτημα της επιστροφής των μαρμάρων στη χώρα μας τέθηκε πριν από αρκετά χρόνια, όταν η τότε υπουργός Πολιτισμού Μελίνα Μερκούρη έθεσε το ζήτημα στη Βρετανική κυβέρνηση και προκάλεσε μια σειρά από ανάλογες διπλωματικές ενέργειες.Παρά τη διπλωματική δραστηριότητα που ακολούθησε τις δραστηριότητες εκείνης της εποχής, το ζήτημα δεν σταμάτησε ποτέ να μας ενδιαφέρει και θα αγωνιζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις γι'αυτό.

Έχουμε σοβαρούς λόγους να απαιτούμε την επιστροφή των μαρμάρων, οι οποίοι δεν είναι μόνο καλλιτεχνικής και εθνικής αλλά και ηθικής φύσεως. Τα αγάλματα που βρίσκονται σήμερα στο Βρετανικό Μουσείο αποτελούν καλλιτεχνική ενότητα με τα υπόλοιπα αγάλματα του Παρθενώνα και είναι άρρηκτα δεμένα με αυτά όχι μόνο από πλευράς ιδεολογικής και αξιολογικής αλλά και αισθητικής.Εκφράζουν τα αρχαιοελληνικά ιδεώδη της ομορφιάς, του κάλλους, της αρτιότητας,όπως αναπτύχθηκαν την περίοδο της ακμής τους, τον 5ο αιώνα π.Χ. Συνεπώς,η καλλιτεχνική τους αξία μπορεί να εκτιμηθεί μόνο όταν τα αγάλματα ενταχθούν στο καλλιτεχνικό σύνολο που ανήκουν.
Ακόμα κι αν ισχυριστεί κανείς ότι κάθε έργο είναι μοναδικό και ότι ως τέτοιο μπορεί να αποτιμηθεί,δεν μπορεί να παραγνωρίσει το γεγονός ότι τα αγάλματα αυτά είναι έξω τόσο από το φυσικό τους χώρο,το λόφο της Ακρόπολης, όσο και από το ιστορικοκοινωνικό περιβάλλον που τα γέννησε, την πόλη της Αθήνας(δηλαδή κλίμα,τοπίο και συνθήκες).Βεβαίως, ο ισχυρισμός ότι τα έργα ανήκουν στο παρελθόν το οποίο έχει περάσει ανεπιστρεπτί, είναι απλοϊκός, αφού το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον ενός πολιτισμού εκφράζουν τη συνέχειά του,τη διάρκειά του μέσα στο χρόνο.
Η διεκδίκησή μας αυτή θα μπορούσε να υποτιμηθεί από ορισμένους, που θα ισχυριστούν ότι η τέχνη δεν είναι ιδιοκτησία κανενός καθώς και ο ισχυρισμός ότι δεν υπάρχει μέρος να τα στεγάσουμε. Το επιχείρημα όμως αυτό είναι άκυρο, αφού δεν αποτελούν ιδιοκτησία των Βρετανών.Επειδή όμως τα έργα πρέπει να εκτίθενται σε κάποιο χώρο, λογικό και αναμενόμενο είναι να υπάρχουν στο φυσικό τους χώρο.Ιδιαίτερα τώρα με το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης τα γλυπτά θα βρίσκονται στο χώρο που βρίσκονται για αιώνες.

Είναι βέβαιο ότι η παραμονή των αγαλμάτων έξω από τη χώρα μας συνιστά παραβίαση κάθε έννοιας ηθικής και δικαιοσύνης. Η παραμονή τους νομιμοποιεί την πράξη βιαίης απόσπασης, που δεν παύει να είναι κλοπή και καμιά δικαιολογία δεν μπορεί να την εξαγνίσει. Η αδιαφορία των ενδιαφερόμενων μερών, και κυρίως η κωλυσιεργία της βρετανικής κυβέρνησης για την επιστροφή των μαρμάρων, εκφράζει περιφρόνηση προς την έννοια της δικαιοσύνης, που αποτελεί αξία παγκόσμιου κύρους.


Επιμέλεια: Fafoutas

3 σχόλια:

  1. o monos tropos gia na gyrisoun ta agalmata einai enas: ΑΙΜΑ ΤΙΜΗ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. standar o giannhs exei grapsei to sxolio! fainetai apo xiliometra h malakia pou koubalaei sto kefali. pantws to ar8ro polu kalo! 8elw na 3anadw paromoio, me 8ema ta xrhmata pou mas xrwsta h germania san apozhmiwsh gia ton polema me ari8mous kai emperistatomena stoixeia.

    ps. fafoutas einai o fountou?

    ΑπάντησηΔιαγραφή