Ποιος είπε ότι το καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί να χτυπηθεί;Πως οι βάσεις που του έθεσε ο Milton Freedman είναι άτρωτες;Ε λοιπόν αυτό ήρθαν να αποδείξουν και να καθιερώσουν πλέον στην Αργεντινή.Ακούστε λοιπόν μια λίγο πολύ γνωστή σε όλους ιστορία που κανείς όμως δεν έμαθε πως τελείωσε.Ευτυχώς είχε happy end,δυστυχώς για τον καπιταλισμό και τους υποστηρικτές του ήταν η αρχή για την αλλαγή και ο τρόπος φυγής αυτής της πλεκτάνης που έχει απλώσει τα δίχτυα της παγκοσμίως και φαίνεται πως καταπίνει τα πάντα στο πέρασμά του.Μα... τίποτα δεν είναι αδύνατο όταν ο άνθρωπος αποφασίσει να προσπαθήσει...
Όταν ένα σύστημα πολιτικό ή οικονομικό δεν είναι αυτό που θέλουν οι πολίτες που υπηρετεί τότε το ίδιο το σύστημα πρέπει να εκδιωχθεί.Όταν δε παραμένει παρά την κραυγή του κόσμου τότε είναι που πρέπει οι πολίτες να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους.Αυτό έγινε στην Αργεντινή.Όπου όταν οι μεγαλοεπιχειρηματίες αποφάσισαν πως τα εργοστάσια των βιομηχανιών τους ήταν ελλειματικά ή μαλλον...να το θέσω καλύτερα,όχι τόσο επικερδή όσο αυτοί θα ήελαν,τότε εκλεισαν τα εργοστάσια και στα κρυφά άρχισαν να πουλούν τα μηχανήματα.Τότε ήταν που το κτήνος που όλοι έχομε μέσα μας ξύπνησε για τους Αργεντινούς εργάτες του Zanon,και χωρίς να προωθούν κάποια πολιτική ιδεολογία άρχισαν να το δουλεύουν μόνοι τους.Αφού κλείστηκαν μέσα για μέρες, στη συνέχεια έστειλαν έγγραφο στην πολιτεία που ζητούσαν να περάσει στα χέρια τους η διοίκηση και εκμετάλλυση του εργοστασίου.Παράλληλα αυτό γινόταν κατα δεκάδες εργοστάσια σε όλη τη χώρα.Όμως το κτήνος του καπιταλισμού και των συμφερόντων δεν έλεγε να πάρει τα διχτυα του.Έτσι η πολιτεία απέρριψε το αίτημα και κύρηξε την καταάληψη παράνομη.Όμως τίποτα δεν είναι αδύνατο.Οι εργάτες πίστεψαν στο σκοπό τους και δεν το έβαλαν κάτω συνέχιαν να το δουλεύουν κλεισμένοι μέσα και κατά βάρδιες παραφυλούσαν μην έρθει η αστυνομία και τους διώξει.Την ίδια ώρα που ένα άλλο αυτοδιαχειριζόμενο εργοστάσιο επανερχόταν στην ιδιοκτησία των αφεντικών που προηγουμένως το είχαν παρατήσει.Διμμοιρίες αππό ΜΑΤ κατέκλεισαν το δρόμο και έδιωξαν τους εργαζομένους.Ωστόσο δεν θα ήταν τόσο εύκολο.Χιλιάδες κόσμος,υποστηρικτές και εργαζόμενοιι του εργοστασίου παρατάχθηκαν μπροστα από τις αστυνομικές δυνάμεις και με μια φωνή ζητούσαν πίσω την ιδιοκτησία.Συμπλοκές ακολούθησαν.Παράλληλα με τα γεγονότα ήταν και οι εθνικές εκλογές.Η κατάσταση ήταν τόσο τεταμένη που 3 πρόεδροι άλλαξαν σε διάστημα λίγων εβδομάδων.Τελικά τα εν λόγω εργοστάσια διατήρησαν τον έλεγχο και πλέον αναριθμούνται σε πάνω απο 200 αυτοδιαχειριζόμενα τέτοια εγοστάσια σε όλη την Αργεντινή.Πέρα από κάθε πολιτική ιδεολογία το ένστικτο αυτών των ανθρώπων για επιβίωση και αξιοπρέπεια τους οδήγησε σε έναν πρωτοποριακό τρόπο επανάστασης κάτα των αφντικών και του καπιταλιστικού συστήματος.Ίσως αυτή είναι η μόνη αδυναμία του.Δηλαδή ότι θεωρεί τους ανθώπους αδύναμους.Ατομικά μπορεί να ισχύει,όμως όταν χιλιάδες ενώσουν τις φωνές διαμαρτυρίας τότε τίποτα δεν είναι ανέφικτο.
Ο λόγος για το εργοστάσιο Zanon που έκανε την αρχή και μας έδειξε έναν τρόπο να προχωρήσουμε στο μέλλον.
Ποιος λοιπόν χρειάζεται αφεντικό; (εδώ ακολουθεί το tailer της ταινίας (αληθινά γεγονότα σε στυλ ντοκιμαντερ)την ταινία ολόκληρη μπορείτε να την βρείτε στο dailymotion με ελληνικούς υπότιτλους και τίτλο...The take.)
-fontaklis-
Όταν ένα σύστημα πολιτικό ή οικονομικό δεν είναι αυτό που θέλουν οι πολίτες που υπηρετεί τότε το ίδιο το σύστημα πρέπει να εκδιωχθεί.Όταν δε παραμένει παρά την κραυγή του κόσμου τότε είναι που πρέπει οι πολίτες να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους.Αυτό έγινε στην Αργεντινή.Όπου όταν οι μεγαλοεπιχειρηματίες αποφάσισαν πως τα εργοστάσια των βιομηχανιών τους ήταν ελλειματικά ή μαλλον...να το θέσω καλύτερα,όχι τόσο επικερδή όσο αυτοί θα ήελαν,τότε εκλεισαν τα εργοστάσια και στα κρυφά άρχισαν να πουλούν τα μηχανήματα.Τότε ήταν που το κτήνος που όλοι έχομε μέσα μας ξύπνησε για τους Αργεντινούς εργάτες του Zanon,και χωρίς να προωθούν κάποια πολιτική ιδεολογία άρχισαν να το δουλεύουν μόνοι τους.Αφού κλείστηκαν μέσα για μέρες, στη συνέχεια έστειλαν έγγραφο στην πολιτεία που ζητούσαν να περάσει στα χέρια τους η διοίκηση και εκμετάλλυση του εργοστασίου.Παράλληλα αυτό γινόταν κατα δεκάδες εργοστάσια σε όλη τη χώρα.Όμως το κτήνος του καπιταλισμού και των συμφερόντων δεν έλεγε να πάρει τα διχτυα του.Έτσι η πολιτεία απέρριψε το αίτημα και κύρηξε την καταάληψη παράνομη.Όμως τίποτα δεν είναι αδύνατο.Οι εργάτες πίστεψαν στο σκοπό τους και δεν το έβαλαν κάτω συνέχιαν να το δουλεύουν κλεισμένοι μέσα και κατά βάρδιες παραφυλούσαν μην έρθει η αστυνομία και τους διώξει.Την ίδια ώρα που ένα άλλο αυτοδιαχειριζόμενο εργοστάσιο επανερχόταν στην ιδιοκτησία των αφεντικών που προηγουμένως το είχαν παρατήσει.Διμμοιρίες αππό ΜΑΤ κατέκλεισαν το δρόμο και έδιωξαν τους εργαζομένους.Ωστόσο δεν θα ήταν τόσο εύκολο.Χιλιάδες κόσμος,υποστηρικτές και εργαζόμενοιι του εργοστασίου παρατάχθηκαν μπροστα από τις αστυνομικές δυνάμεις και με μια φωνή ζητούσαν πίσω την ιδιοκτησία.Συμπλοκές ακολούθησαν.Παράλληλα με τα γεγονότα ήταν και οι εθνικές εκλογές.Η κατάσταση ήταν τόσο τεταμένη που 3 πρόεδροι άλλαξαν σε διάστημα λίγων εβδομάδων.Τελικά τα εν λόγω εργοστάσια διατήρησαν τον έλεγχο και πλέον αναριθμούνται σε πάνω απο 200 αυτοδιαχειριζόμενα τέτοια εγοστάσια σε όλη την Αργεντινή.Πέρα από κάθε πολιτική ιδεολογία το ένστικτο αυτών των ανθρώπων για επιβίωση και αξιοπρέπεια τους οδήγησε σε έναν πρωτοποριακό τρόπο επανάστασης κάτα των αφντικών και του καπιταλιστικού συστήματος.Ίσως αυτή είναι η μόνη αδυναμία του.Δηλαδή ότι θεωρεί τους ανθώπους αδύναμους.Ατομικά μπορεί να ισχύει,όμως όταν χιλιάδες ενώσουν τις φωνές διαμαρτυρίας τότε τίποτα δεν είναι ανέφικτο.
Ο λόγος για το εργοστάσιο Zanon που έκανε την αρχή και μας έδειξε έναν τρόπο να προχωρήσουμε στο μέλλον.
-fontaklis-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου